จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นอดีตราชธานีของไทย มีหลักฐานของการเป็นเมืองในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา ตั้งแต่ประมาณ พุทธศตวรรษที่ ๑๖ – ๑๘ โดยมีร่องรอยของที่ตั้งเมือง โบราณสถาน โบราณวัตถุ และเรื่องราวเหตุการณ์ในลักษณะ ตำนานพงศาวดาร ไปจนถึงหลักศิลาจารึก ซึ่งถือว่าเป็นหลักฐานร่วมสมัยที่ใกล้เคียงเหตุการณ์มากที่สุด ซึ่งเมืองอโยธยา หรืออโยธยาศรีรามเทพนคร หรือเมืองพระราม มีที่ตั้งอยู่บริเวณด้านตะวันออกของเกาะเมืองอยุธยา มีบ้านเมืองที่มีความเจริญ ทางการเมือง การปกครอง และมีวัฒนธรรมที่รุ่งเรืองแห่งหนึ่ง มีการใช้กฎหมายในการปกครองบ้านเมือง ๓ ฉบับ คือ พระอัยการลักษณะเบ็ดเสร็จพระอัยการลักษณะทาส พระอัยการลักษณะกู้หนี้ สมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๑ หรือ พระเจ้าอู่ทอง ทรงสถาปนากรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี เมื่อ พ.ศ. ๑๘๙๓ กรุงศรีอยุธยา เป็นศูนย์กลางของประเทศสยามสืบต่อมายาวนานถึง ๔๑๗ ปี มีพระมหากษัตริย์ปกครอง ๓๓ พระองค์ จาก ๕ ราชวงศ์ คือ

๑. ราชวงศ์อู่ทอง              ๒. ราชวงศ์สุพรรณภูมิ
๓. ราชวงศ์สุโขทัย           ๔. ราชวงศ์ปราสาททอง
๕. ราชวงศ์บ้านพลูหลวง

ได้สูญเสียเอกราชแก่พม่า ๒ ครั้ง ครั้งแรกใน พ.ศ. ๒๑๑๒ สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงกู้เอกราชคืนมาได้ใน พ.ศ. ๒๑๒๗ และ เสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ ๒ ใน พ.ศ. ๒๓๑๐ สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชทรงกอบกู้เอกราชได้ในปลายปีเดียวกันแล้วทรงสถาปนา กรุงธนบุรีเป็นราชธานีแห่งใหม่ โดยกวาดต้อนผู้คนจากกรุงศรีอยุธยาไปยังกรุงธนบุรีเพื่อสร้างเมืองใหม่ แต่กรุงศรีอยุธยาไม่ได้ กลายเป็นเมืองร้าง ยังคงมีคนรักถิ่นฐานบ้านเดิมอาศัยอยู่และราษฎรที่หลบหนีไปได้กลับเข้ามาอยู่รวมกัน ต่อมาได้รับการยกย่อง เป็นเมืองจัตวาเรียก "เมืองกรุงเก่า"

พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ทรงยกเมืองกรุงเก่าขึ้นเป็นหัวเมืองจัตวาเช่นเดียวกับสมัยกรุงธนบุรี หลังจากนั้น พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดให้จัดการปฏิรูป การปกครองทั้งส่วนกลางและส่วนภูมิภาค โดยการปกครองส่วน ภูมิภาคนั้นโปรดให้จัดการปกครอง แบบเทศาภิบาลขึ้นโดยให้รวม เมืองที่ใกล้เคียงกัน ๓ – ๔ เมือง ขึ้นเป็นมณฑล มีข้าหลวง เทศาภิบาลเป็นผู้ปกครอง โดยในปี พ.ศ. ๒๔๓๘ ทรงโปรดให้จัดตั้งมณฑลกรุงเก่าขึ้น ประกอบด้วยหัวเมืองต่าง ๆคือกรุงเก่าหรือ อยุธยา อ่างทอง สระบุรี ลพบุรี พรหมบุรี อินทร์บุรี และสิงห์บุรี ต่อมาโปรดให้รวมเมืองอินทร์ และเมืองพรหม เข้ากับเมืองสิงห์บุรี ตั้งที่ว่าการมณฑลที่อยุธยา และในปี พ.ศ. ๒๔๖๙ เปลี่ยนชื่อจากมณฑลกรุงเก่า เป็นมณฑลอยุธยา ซึ่งจากการจัดตั้งมณฑลอยุธยา มีผลให้อยุธยามีความสำคัญทางการบริหาร การปกครองมากขึ้น การสร้างสิ่งสาธารณูปโภคหลายอย่างมีผลต่อการพัฒนา เมือง อยุธยาในเวลาต่อมา จนเมื่อยกเลิกการปกครองระบบเทศาภิบาล ภายหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. ๒๔๗๕ อยุธยาจึง เปลี่ยนฐานะเป็นจังหวัดพระนครศรีอยุธยาจนถึงปัจจุบัน

ในสมัยจอมพล ป.พิบูลสงคราม เป็นนายกรัฐมนตรีได้มีนโยบายบูรณะโบราณสถานภายในเมืองอยุธยา เพื่อเป็นการฉลองยี่สิบห้า พุทธศตวรรษ ประกอบกับในปี พ.ศ.๒๔๙๘ นายกรัฐมนตรีประเทศพม่าเดินทางมาเยือนประเทศไทย และมอบเงินจำนวน ๒๐๐,๐๐๐ บาท เพื่อปฏิสังขรณ์วัดและองค์พระมงคลบพิตร เป็นการเริ่มต้นการบูรณะโบราณสถานในอยุธยาอย่างจริงจัง ซึ่งต่อมากรมศิลปากรเป็นหน่วยงานสำคัญในการดำเนินการ จนองค์การศึกษาวิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ หรือยูเนสโก มีมติให้ประกาศขึ้นทะเบียนนครประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยาเป็น " มรดกโลก " เมื่อวันที่ ๑๓ ธันวาคม ๒๕๓๔ มีพื้นที่ครอบคลุมในบริเวณโบราณสถานเมืองอยุธยา

ต้นไม้ประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา

ต้นหมันเป็นพันธุ์ไม้ตระกูล Boraginaceae เป็นต้นไม้ขนาดปานกลาง สูงราว ๖๐ ฟุต ลำต้นลักษณะคล้ายกระบอกเนื้อไม้สีเทาปนสีน้ำตาล มีความแข็งปานกลางเปลือกหนาประมาณ ๑/๒ นิ้ว สีเทาปนน้ำตาลซึ่งมีรอยแตกยาวไปตามลำต้น ใบยาวประมาณ ๕ นิ้ว กว้างประมาณ ๓ นิ้ว เป็นรูปไข่โคนใบคล้ายรูปหัวใจ ดอกสีขาว ผลเป็นพวงสีเขียวเมื่อสุก ต้นหมันชอบขึ้นในป่าทั่วไปในภาคเหนือ ภาคกลางและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ไม้ประเภทนี้ปกติไม่นิยมใช้ประโยชน์ ต้นหมันเป็นต้นไม้ประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยาเพราะในประวัติศาสตร์ เมื่อพระเจ้าอู่ทองย้ายเมืองมาตั้งที่ตำบลหนองโสน ได้ขุดพบสังข์ทักษิณาวัตร ๑ ขอน อยู่ใต้ต้นหมันอันเป็นสัญลักษณ์ประจำจังหวัด

ดอกไม้ประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา

ดอกโสนเป็นต้นไม้ในตระกูล Leguminosae เป็นไม้ล้มลุก (Shrub)เนื้ออ่อนโตเร็ว ลำต้นอวบ ปลูกและขึ้นเองตามแม่น้ำลำคลองหนองบึงทั่วไปในภาคกลาง ดอกสีเหลืองออกเป็นช่อห้อยและเหลืองอร่ามคล้ายทองไปทั่วทุกแห่งใช้รับประทานเป็นอาหารได้ เมื่อ พ.ศ. ๑๘๙๓ พระเจ้าอู่ทองทรงตั้งเมืองขึ้นใหม่ที่ตำบลเวียงเหล็กทรงเลือกชัยภูมิที่จะตั้งพระราชวังทรงเห็นว่าที่ตำบลหนองโสนเหมาะสมเพราะมีต้นโสนมากดอกโสนออกดอกเหลืองอร่ามคล้ายทองคำสะพรั่งตาดังนั้นดอกโสนจึงถือได้ว่าเป็นดอกไม้ประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา

สัตว์ประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา

กุ้งแม่น้ำ หรือ กุ้งก้ามกราม (กุ้งสมเด็จ)ชื่อสามัญ : Giant Freshwater Prawn ในปีพุทธศักราช ๒๕๒๓ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ได้โปรดเกล้าฯให้จัดตั้งศูนย์ศิลปาชีพบางไทรขึ้นริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ ต.ช้างใหญ่ อ.บางไทร จ.พระนครศรีอยุธยา และได้เสด็จพระราชดำเนินเปิดศูนย์ฯนี้เมื่อวันที่ ๗ ธันวาคม ๒๕๒๗ และทรงปล่อยลูกกุ้งชุดแรกที่หน้าศูนย์ศิลปาชีพบางไทรแห่งนี้ และได้มีการปล่อย อย่างต่อเนื่องมาทุกปีจนถึงทุกวันนี้ ในบางปีที่เสด็จพระราชดำเนินมายังพระตำหนักสิริยาลัย ก็ได้นำลูกกุ้งก้ามกรามนับล้านตัวมาปล่อยในบริเวณหน้าพระตำหนัก

ลายผ้าเอกลักษณ์ประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา

ดอกโสน เป็นดอกไม้ประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ผ้าลายดอกโสน เป็นลวดลายที่เกิดจากการนำดอกโสน และสีฟ้า สีน้ำเงิน สีธงประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา มาออกแบบเป็นลวดลายผ้าดอกโสน มีชื่อจังหวัดพระนครศรีอยุธยาบนผืนผ้า ซึ่งผ้าลายดอกโสนเกิดขึ้นในสมัยนายสุรพล กาญจนะจิตรา ผู้ว่าราชการจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (ดำรงตำแหน่งเมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๕) โดยมีการประกาศในที่ประชุมให้รับทราบโดยทั่วกัน และนำผ้าลายดอกโสนตัดเย็บเป็นเสื้อประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ข้าราชการ พนักงานและบุคลากรทั้งภาครัฐและภาคเอกชนในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา สวมใส่ทุกวันศุกร์จนได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายจนถึงปัจจุบัน รวมเป็นระยะเวลา ๒๐ ปีมาแล้ว และเป็นผ้าลายที่สะท้อนให้เห็นถึงอัตลักษณ์ความเป็น “จังหวัดพระนครศรีอยุธยา” ได้อย่างชัดเจน

ประวัติความเป็นมา

ดอกโสน เป็นดอกไม้ประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ผ้าลายดอกโสน เป็นลวดลายที่เกิดจากการนำดอกโสน และสีฟ้า สีน้ำเงิน สีธงประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา มาออกแบบเป็นลวดลายผ้าดอกโสน มีชื่อจังหวัดพระนครศรีอยุธยาบนผืนผ้า ซึ่งผ้าลายดอกโสนเกิดขึ้นในสมัยนายสุรพล กาญจนะจิตรา ผู้ว่าราชการจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (ดำรงตำแหน่งเมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๕) โดยมีการประกาศในที่ประชุมให้รับทราบโดยทั่วกัน และนำผ้าลายดอกโสนตัดเย็บเป็นเสื้อประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ข้าราชการ พนักงานและบุคลากรทั้งภาครัฐและภาคเอกชนในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา สวมใส่ทุกวันศุกร์จนได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายจนถึงปัจจุบัน รวมเป็นระยะเวลา ๒๐ ปีมาแล้ว และเป็นผ้าลายที่สะท้อนให้เห็นถึงอัตลักษณ์ความเป็น “จังหวัดพระนครศรีอยุธยา” ได้อย่างชัดเจน

ข้อมูลการขึ้นทะเบียน

ประกาศจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เรื่อง ลายผ้าอัตลักษณ์ประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ประกาศ ณ วันที่ ๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕ มติที่ประชุมพิจารณาลายผ้าอัตลักษณ์ประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เห็นชอบให้ “ลายผ้าดอกโสน” เป็นลายผ้าอัตลักษณ์ประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เนื่องในโอกาสที่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ทรงเจริญพระชนมพรรษา ๙๐ พรรษา ในวันที่ ๑๒ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ เพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรและด้วยสำนึกในพระมหากรุณาที่คุณอันหาที่สุดมิได้ ที่ทรงพระวิริยะอุตสาหะปฏิบัติพระราชกรณียกิจในการส่งเสริมเรื่อง “ผ้าไทย” และสิ่งทอท้องถิ่นที่เกือบสูญหายไป ให้กลับมาได้รับความนิยมอีกครั้ง พร้อมยกระดับผ้าไทยให้มีความโดดเด่นและมีชื่อเสียงในเวทีโลก เพื่อสร้างอาชีพ สร้างรายได้ และนำไปสู่การพัฒนาคุณภาพชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนให้ดียิ่งขึ้น

รายละเอียดการทอผ้า

ผ้าลายดอกโสน มีเอกลักษณ์เฉพาะในรูปของดอกโสนที่กระจายบนผืนผ้า ผลิตโดยการใช้เทคนิคบาติก ใช้ผ้าไหมและผ้าฝ้าย (ผ้าคอตตอน) ด้วยเทคนิคการเขียนมือ ด้วยความละเอียดประณีต โดยมีวิธีการผลิตดังนี้ เริ่มต้นด้วยการเขียนลายดอกโสนด้วยมือ ลอกลายลงบนผ้า เขียนลายด้วยเทียนเขียน การลงสี และเคลือบสี นำผ้าไปต้ม นำไปปั่น ซึ่งกระบวนการดังกล่าวทำให้สีไม่ตก และรีดให้เรียบ พร้อมบรรจุใส่ถุงด้วยความปราณีต นำไปตัดเสื้อหรือชุดร่วมสมัยได้อย่างสวยงาม ซึ่งเป็นอัตลักษณ์ของชาวจังหวัดพระนครศรีอยุธยา

สภาพทางภูมิศาสตร์

จังหวัดพระนครศรีอยุธยาตั้งอยู่บริเวณที่ราบลุ่มภาคกลางตอนล่างของประเทศห่างจากกรุงเทพมหานคร ทางถนนสายเอเซีย ๗๕ กิโลเมตร ทางรถไฟ ๗๒ กิโลเมตร และทางเรือ ๑๐๓ กิโลเมตร มีเนื้อที่ประมาณ ๒,๕๕๖.๖๔ ตารางกิโลเมตร หรือ ๑,๕๙๗,๙๐๐ ไร่ นับว่าเป็นจังหวัดที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับที่ ๖๓ ของประเทศไทย และเป็นอันดับที่ ๑๑ ของจังหวัดในภาคกลาง ลักษณะภูมิประเทศ เป็นที่ราบลุ่มน้ำท่วมถึง พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นทุ่งนา ไม่มีภูเขา ไม่มีป่าไม้ มีแม่น้ำไหลผ่าน ๔ สาย ได้แก่ แม่น้ำเจ้าพระยา แม่น้ำป่าสัก แม่น้ำลพบุรีและแม่น้ำน้อย รวมความยาวประมาณ ๒๐๐ กิโลเมตร มีลำคลองใหญ่น้อย ๑,๒๕๔ คลอง เชื่อมต่อกับแม่น้ำเกือบทั่วบริเวณพื้นที่

สถานที่ตั้ง อาณาเขต

จังหวัดพระนครศรีอยุธยามีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดใกล้เคียง ดังนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับ จังหวัดอ่างทองและ จังหวัดลพบุรี
- ทิศใต้ ติดต่อกับ จังหวัดนครปฐม จังหวัดนนทบุรีและจังหวัดปทุมธานี
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับ จังหวัดสระบุรี
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับ จังหวัดสุพรรณบุรี

ข้อมูลภูมิอากาศของจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ในปี 2558

ข้อมูลภูมิอากาศ	วัดได้	เมื่อ
อุณหภูมิสูงสุด	๓๙.๗ องศาเซลเซียส	เมษายน ๒๕๕๘
อุณหภูมิต่ำสุด	๑๖.๐ องศาเซลเซียส	มกราคม ๒๕๕๘
ปริมาณฝนรวมทั้งปีต่ำกว่าค่าเฉลี่ย	๑๑๕๒.๗ มิลลิเมตร	-
จำนวนวันฝนตก	๙๕ วัน	-
วันที่ฝนตกมากที่สุด	๙๑.๖ มิลลิเมตร	๒๑ มีนาคม ๒๕๕๘
ความยาวนานแสงแดดมากที่สุดเฉลี่ย	๘.๒ (ชม./วัน)	พฤศจิกายน ๒๕๕๘
ความยาวนานแสงแดดน้อยที่สุดเฉลี่ย	๔.๓ (ชม./วัน)	มิถุนายน/กรกฎาคม ๒๕๕๘
ความยาวนานแสงแดดตลอดทั้งปีเฉลี่ย	๖.๔ (ชม./วัน)	-
น้ำระเหยมากที่สุดเฉลี่ย	๕.๙ มิลลิเมตร	เดือนพฤษภาคม ๒๕๕๘
น้ำระเหยน้อยที่สุดเฉลี่ย	๓.๗ มิลลิเมตร	เดือนธันวาคม ๒๕๕๘
น้ำระเหยตลอดทั้งปีเฉลี่ย	&๔.๗ มิลลิเมตร

ที่มา : สถานีอุตุนิยมวิทยาพระนครศรีอยุธยาข้อมูล : ณ วันที่ ๔ มกราคม ๒๕๕๙

Phra Nakhon Si Ayutthaya or Ayutthaya Province was the capital of Thailand. There were some evidences proved that it was the city that was situated on the plain of Chao Phraya River since Buddhist era 16-18, for example, the sign of city, ancient remains, antiques, the annals, as well as the stone inscription, which is the contemporary evidence that most coincide with the incident (Ayothaya or Ayutthaya Kingdom was situated on the east of Ayutthaya isle). It was one of the prosperous cities in terms of politics, administration, and culture. In regard to administration, three administrative laws were enforced: Comprehensive Law, Slavery Law, Law of Obligation. Ramathibodi I (Uthong) established Ayutthaya as the capital city in 1350 and it had been the center of Siam for 417 years. During those years, there were 33 Kings from 5 different dynasties:

1. Uthong dynasty               2. Suphannaphum dynasty
3. Sukhothai dynasty           4. Prasat Thong dynasty
5. Ban Phlu Luang dynasty

Ayutthaya lost independence to Myanmar twice. The first loss of independence was in 1569 and King Naresuan retrieved independence in 1584. The second loss of independence was in 1767 which King Taksin retrieved independence in the same year. Thon Buri was established to be the capital and people from Ayutthaya were relocated to Thon Buri to build the stable city. However, there were some people who remained settle in Ayutthaya and some who escaped to the forest came back to live around the city. They assembled and established themselves as the province called "Krung Kao" or The Old City.

Phra Phutthayotfa Chulalok or Rama l founded Krung Kao as a province as same as in Thon Buri period. Later, Chulalongkorn or Rama V initiated the administrative reform for both central and provincial region. In regard to provincial administration, he applied the "Tesaphiban Administrative System" (local government) by assembling the 3-4 neighboring cities to form as a "Monthon" (administrative subdivisions) that governed by a royal commissioner. In 1895, he establishd Monthon Krung Kao that comprised of cities i.e. Krung Kao or Ayutthaya, Ang Thong, Saraburi, Lop Buri, Phrom Buri, In Buri, and Sing Buri. Afterwards, he merged In Buri and Phrom Buri with Sing Buri and established Monthon administrative office. In 1926, Monthon Krung kao had changed to Monthon Ayutthaya. As a result, Ayutthaya became a center of administration. Creation of public utilities had great impact on the development of Ayutthaya. After the cancellation of Tesaphiban administrative system, after the administrative reform in 1932, Ayutthaya became Phra Nakhon Si Ayutthaya Province until present.

During the period that Field Marshal Plaek Pibulsongkram was the Prime Minister, there was the policy for reconstruction of ancient remains in Ayutthaya to celebrate the 25th Buddhist century anniversary. Moreover, in 1955, the Prime Minister of Myanmar visited Thailand and granted 200,000 baht to reconstruct temples and Phra Mongkhon Bophit, which was the beginning of ancient remains reconstruction in Ayutthaya. Later, Fine Arts Department was the main agency to process the reconstruction. Afterwards, United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization or UNESCO resolved to register Phra Nakhon Si Ayutthaya, covered Ayutthaya Historical Park area, as the "World Heritage" on 13 December 1991.

Provincial Plant of Phra Nakhon Si Ayutthaya Province

The Cordia dichotoma tree is in Boraginaceae specie. It is the middle size plant, approximately 60 feet height. The stem looks like the grey and and brown strong wooden tube with ½ inch bark with the crack along the stem. The leaf is 5 inches long, 3 inches wide in oval shape. The bottom of the leaf is like a heart shape. Flower is white color and the fruit is green when it is ripe. The Cordia dichotoma tree is normally found in the general forest in the north, central, and the northeast of Thailand. When King U-Thong relocated the city to Nong Sano District, he discovered the conch shell under the Cordia dichotoma tree, so it finally became the provincial plant.

Provincial Flower of Phra Nakhon Si Ayutthaya Province

The provincial flower is Sesbania aculeate or Dok Sano, which is in Leguminosae specie. It is softwood shrub, with fleshy stem that normally found in the streams, rivers, and swamps in central of Thailand. The flower is yellow in bunch looks like gold, which is eatable. In 1350, King U-Thong established the new city at Wiang Lek District and decided to choose the location for the palace. He realized that Nong Sano District was the most suitable location because there were lot of Sano tress with beautiful flowers like the gold. Therefore, Dok Sano is the provincial flower of Phra Nakhon Si Ayutthaya.

Provincial Animal of Phra Nakhon Si Ayutthaya Province

Macrobrachium rosenbergii or Giant Malaysian prawn In 1980, Queen Sirikit founded Bangsai Arts and Crafts Center on bank of the Chao Phraya River, in T. Chang yai, A. Bang Sai, Phra Nakhon Si Ayutthaya Province, and royally opened this center on 7 December 1984, as well as released the first set of prawn babies in front of the center and constantly release to present time. When Queen Sirikit visited Siriyalai Palace, she released a million prawn babies at the front of the palace.

Geography

Phra Nakhon Si Ayutthaya Province is situated in the flat plain in the central of Thailand. It is 75 kilometers far from Bangkok on Asian Highway, 72 kilometers by train, and 103 kilometers by sea route. It is covering 2, 556.64 km2 or 1, 597, 900 rai. It is the 63rd largest province in Thailand and the 11th of the central provinces. The topography is the flood-plain land. Most of land are paddy fields, no mountain range or forest. There are 4 rivers flow through i.e. Chao Phraya River, Pa Sak River, Lop Buri River, and Noi River, which the total length is 200 kilometers. There are 1, 254 course of canals connected to the rivers throughout the area.

Location and Territory

Phra Nakhon Si Ayutthaya Province is connected to the following neighboring provinces:
- Ang Thong and Lopburi to the north
- Nakhorn Pathom, Nonthaburi, and Prathum Thani to the south
- Saraburi to the east
- Suphanburi to the west

Climate information in 2015

Information	Result	Date
Maximum Temperature	39.7oC	April 2015
Minimum temperature	16.0oC	January 2015
Total Rainwater Lower than the Average	1152.7 mm.	-
Rainy Day	95 Day	-
The Most Rainy Day	91.6 mm.	21 March 2015
The Mean of Longest Sunshine	8.2 (hr/day)	November 2015
The Mean of Shortest Sunshine	4.3 (hr/day)	June/July 2015
Mean of Sunshine Duration	6.4 (hr/day)	-
Maximum Water Evaporation	5.9 mm.	May 2015
Minimum Water Evaporation	3.7 mm.	December 2015
Mean of Water evaporation	4.7 mm.

Source: Ayutthaya Meteorological Station Data As of: 4 January 2016